Başlarken O Son Fasla

Göçüp gitmeden evvel Yaradan vermiş mehil
İçecek suyum varmış konakladığım elde
Oturup kalkıyorum mihmandarım da ehil
Olduktan sonra; bana, 'yok çeker' hangi belde


Bir şehir bulmuşum ki olmuşum en baş konuk
Köşkler, köşkerler orda görmekte hizmetimi
Köşkün sahibi ise sanki ezelden yanık
Bakarak gözlerime gösterir kıymetimi


Üç beş yıl mı, asır mı; kestirmek birazcık zor
Girdiğim bir yol var ki alaca iri kuşlar
Uçuyordu üstümde, bulutlar ise yer yer
Kararırken anlarım, birazdan yağmur başlar


Ordan kaçarken yolda kayalar ufak ufak
Dağılıp da tepeden hep üstüme döküldü
Gece bitmek üzere yakında söker şafak
Aniden bir patlama üste yağansa küldü


Az daha gitmiştim ki bir şeyler oldu peyda
Gelerek peşim sıra ettiler beni takip
Ve bir ses ki içimde öten bülbülü şeyda
Yaktı kavurdu beni korkuya müteakip


Anladım ki dünyada yalnız değilim asla
Kader deyip geçemem yönümü seçmeliyim
Tutunup muğlak ipe başlarken o son fasla
Malayani işlerden hemen vazgeçmeliyim