Başlığı Düştü Bu Şiirin

yaşamak kadar basitim şimdi.
nefes alabilmek kadar kolay,
onu tutabilmek , geri vermemek kadar zor.
artık ne aşk tutabilir elimden
ne yiten umutlar tekrar
yüreğimden.
sigara gibiyim şimdilerde ,
bir kül gibi yığılırken bedenim
ruhum üflenmekte bi yerlerde.
bi yerlerde hala notaları var,
şarkıların.
yalnızlık namustur diyen şairleri var.
oysa artık
cemil'ler , neşetl'ler yetiştirmiyor
topraklarım.
ellerinden tutmuyor kimse
elleri olmayan bir adamın .

yaşamaktan soğudum diyen insanlar var.
şaşıyorum ; ben neden hiç ısınmadım !?
ben neden sevemedim soruların
anlamsız cevaplarını.
oysa ki anlatmak isterdim
herkese
herşeyi
her zaman
ve anlaşılmak isterdim bazen
ben daha hiç konuşmadan.

şairin biri çıkıp yazıyor;

ölüyorlar diye bağırıyor adam
kimsesi olmayan bir kentin
en kalabalık sokaklarına .
kimsenin umrunda değil çığlıklar
oysa oralarda birileri olmalı,
insanlar var ,
ölüyorlar ..
ve sonra
ışın hızıyla geçiliyor bütün kaldırımlar ..
insanlıktan sınıfı geçemiyor,
atom üzerine doktora yapan insanlar.
bazı yüzler görüyorum düşlerimde
parçalanmış bir pantoloncasına sallanıyor tenleri
size diyorum , size kim , ne yaptı böyle?
gülüyor cinsiyetsiz bir suret
keskin kılıç gibi bir bakış .
neden diyor, neden dur demediniz
yapılan bunca zulüme?

yaşamak kadar basitim şimdi .
nefes nefes ölüyorum .
ne söyler bir şairin şiiri ?
nefes nefese yaşıyorum !