Başlıksız Şiirler

Naile irfan eder her dem sükunet
İncinen yürekte dolaşsa da metanet
Ömür dediğin bir yakımlık kibritte küsürat
Geçer gider elbet nekadar da dirense
Kil ile kaplanmış kın ile bezenmiş yüreğin
Gel etme
Neye yarar zulmet ile bencil izbe sine dümenin
Sündüğün ben ben ile hicap eder
Bir bilinmeyene
Ne senindir ki
sen bile ait değilken kendi taşıdığın Zaim bedenine
Şöyle bir ayna tut kırışığa boyun eğmiş
Hatları yorulmuş yüzüne
Bir ince açımlık kırılgan yel seleninde
Gidenin arkasından yinede şöyle bir dön
Bak kendine...
Nesin ki sen...
Kök dalmış bu dünyaya gitmeyenmisin...