Baştan Sona Sondan Başa

Bir pazılım var
Bitiremediğim
Bir kitabım var
Okuyamadığım

Bir şiirim var
Sonunu yazamadığım
Bir aşk var
Bulamadığım

Bir hayatım var
Boş, bomboş
Bir hayatım var
Doya doya yaşayamadığım

Bir hayatım yok aslında
Bir sürü soru var aklımda
Tıkılmışım dört duvar arasına
Çıkmak mümkün değil

Tıkılıp kaldım dört duvar arasına
Aslında iyi de oldu
Kendimle, kendi sorunlarımla
Yüzleşiyorum bir başıma

Sordum kendime
Sordukça da dertlendim
Bir yanımda melek
Bir yanımda şeytan

Biri çık dışarı yaşa hayatını derken
Diğeri kal burada kendinle yüzleş der
Aslında ikisi de haklı
Son gördüğüm şey turuncu bir gökyüzüydü

Birden eskiye döndüm nedensizce
Hatırladım çark caddesinde elimi kolumu
Sallaya sallaya gezdiğim günleri
İyi de bu kadar güzel bir hayatım varken noldu

Zamanı biraz daha ileri alalım
Sene bin dokuz yüz doksan dokuz, on yedi ağustos
Off hatırlamak istemiyorum
İşte kafamdaki asıl sorun buydu


Gözlerimi açtığımda
Tavan üzerime doğru çöküyordu
Her tarafta çığlıklar, bağırışlar
Kim öldü kim kaldı

Neyim kaldı ki
Benim ailem gitti be ailem
Benim tek desteğim tek dayanağım
Benim ailem gitti be

İşte o günden beri
Bu dört duvar arasında
Kendimce yaşıyorum
Daha doğrusu ölüp ölüp diriliyorum

Beni buradan kurtaracak
Bir desteğe ne bileyim işte
Bir şeylere ihtiyacım vardı
Ama bu bir hayaldi sadece

Üstümde yırtık pırtık bir gömlek
Altımda ise aynı şekilde bir pantolon
Kısacası burada ölümü bekliyorum
Sıranın bana gelmesini bekliyorum

Cesaretimi topladım
Kalktım yerimden
Ufacıcık bir delik görüyordum
İçeri ışık saçan

Gidip bakmak istedim
Gözümü dayadığımda duvara
Gördüğüme inanamadım
Hayat değişmemişti

Herkes sevinç içinde dolaşıyordu
Ne oldu bunlara dedim kendimce
Bunların hiç biri mi deprem yaşamadı
Hayata açılan kapıdan dışarı çıktım

İlk işim memleketimin kokusunu ciğerlerime çekmek oldu
Şimdi yürüyorum bomboş
Yanımdan geçen bir amca bana
Bakıp selam verdi

Amcama sordum
Bu insanlar hiç mi deprem yaşamadı anneleri babaları ölmedi mi
Cevabı çok kısaydı'evet'dedi ve devam etti
Oğlum belki anneleri babaları ölmüş olabilir ama onlar yaşıyor

Onlar yaşıyor
Evet, anahtar kelime buydu
Ben hala yaşıyordum
Ve hayatı yaşamalıydım

Oturdum bir banka
Ben bunca yıl ne yaptım
Hala inanamıyorum
Ben yaşıyorum

Kendime kızdım
Hemen bir iş aramaya başladım
Güzel bir iş buldum
Biraz para biriktirdim

Kendime çeki düzen verdim
İşte hayat bu be
Diye düşünürken

Beni hayata bağlayan o amca
Yolun karşısında birden yıkıldı
Koşarak yanına giderken
Son gördüğüm mavi renkli bir arabaydı


İŞTE, BAŞTAN SONA SONDAN BAŞA GELMİŞTİM.