Batman 7:30 Treni

Sabah yelinde çıktı yola
Üstünde karlar, simsiyah gözleri
Memlekete hasret getirdi
Memlekete fiyakalı yoksulluk
Annem, bembeyaz bana varan düşlerle
Yıkanmış sabaha varırken
Batman 7:30 treni.


Kucaklaşmışlar zamanından yorgunca
Biraz da tüterek cigarayla nefeste
Gökyüzüne dokunan parmaklarımız
İçimize varıyor sancıyla.
Elleri kınalıdır yediveren gülü
Elleri yine mahpusluk kokar
Cismini arayan gölgeler boyunca.


Dağınıklığın orta yerinde senin gibi
Bir başka özleme varmak sesinde
Alıp başını gitmeler de olmasa
Kime selam bırakır, uzunca
Batman 7:30 treni.