Bayrağım'a.

Gölge edemez sana güneş,yıldız ve orak
Haşmetinle bağrımda sen dalgalanmana bak.
Çıksada bırkaç tane seni sevmeyen alçak
Onlarda en sonunda hüsrana uğrayacak.

Seni taşımak için imanlı yürek ister
İman mı,onlarda insanlıktan yok bir eser.
Bu gök senin,bu vatan senin,bu devlet senin.
Hiçbir bayrağa nasip olmayan millet senin.

Dalgalan dur bağrımda kuşlar semi kıskansın.
Fırtınalar,hortumlar çarptıkca parcalansın.
Yediyüz sene ne ki; nice asır yıpransın
Hainler kıvransın,varsa utancı,utansın.

Sanmaki kana düşen ay-yıldız gölgesisin
Sen Osmanlı'nın ebedi bir nişanesisin.
Dalgalandığın bütün yerlerde asırlarca
Her milletten insanlar yaşadı arkadaşca.

Huzur vardı,güven vardı,hiçbir korku yoktu
Varsa bile,oda sadece Allah korkusu.
Nasıl perişan halde gögenden ayrılan milletler
Kimisinde kargaşa var,kimisinde zilletler.

Demirden mil çekilmiş,akşam olmuş gözlerde
Esaretin zinciri katlanmış bileklerde.
Serbestce yürümek,koşmak yasak ayaklara
Ağarmayan bir kızıllık çökmüş şafaklara.

Ne din mefhumu var,ne de aile mefhumu
Bir hayvan sürüsüne benzettiler toplumu.
Vicdan esir,düşünce esir,hürriyet esir
Ahımı tuttu Osman'ı Alıye'nın nedir..?

Zaman,insanda zülmü,ölümüde sindirir.
Hürriyet özleyişi,her acıyı dindirir.
İki müslüman ülke birbirini yiyiyiyor
Bir başkasını başkası pusuda beklıyor.

Nerde din kardeşliği,nerde iman birliği.?
Başında bela,İslamın hiç istemediği.
Medeniyet,adalet,saygı,insanlık
Tam anlamıyla yaşanıyordu Müslümanlık.

Yediyüzyıl sürdü hükmü,sayması bile zor.
Şimdi birkaç ahmak çıkmış'Din Geriçilik'diyor.
Kaç milyon esir Tük'ün gölünde ümitsin.
Bayraklar içinde en güzeli,en yiğidisin...

1980'lı yıllar.Ankara