Bayramda Düşer Gönlüme Ayazın

yalnız bayramlarım da oldu benim,
bir kuş sesiyle geçirdim yorgan altında günleri,
ne sesim oldu duyuracağım,
ne de seven içimdeki kızıl kanayan yalnızlığı,

sokaklar arşınladım saymadan,
bir telefon ucundaki herhangi sesi bekledim çaresiz,
düşlerimle kaldım ayakta,
güneşli güzel günler sayıkladım her nefeste,

sonra ailem geldi aklıma,
annem,
yorulmuş babam hayattan,
kardeşim,kısmetsiz,mert yürekli kardeşim,

masa üstünde boynu bükük bir kalem,
bembeyaz bir kağıt,
dar bir pencere önünde titreyen bir kumru,
bekedim,yaşamadığım mutlulukları nakşettim mısralara,
hiç kimsenin göremeyeceği bana ızdırap mısralarla,

umutlarım, yitik bir memleketin vize vermez dağlarına takıldı,
oysa bu gurbet şehrinde sokaklarda bayram kokan mutluluklar vardı,
el ele bir baba kız,
göz göze sıcacık aşıklar,

birdaha aşık olamayacağım belki,
bir daha varamayacağım mutlu bayramlara,
cebimde mühebbetin infaz yazısı,
ardımda hüznümü bulaştırdığım az da olsa hayatdaşlarım,
sen her nerdeysen ben orada olmayacağım çaresiz...

ne garip geliyor yaşamak,
oysa türkülerimle mutluydu evvel yaşamak,
ne güzel aşkmış sesinle bir bayrama başlamak,
ne güzel şeymiş yalanda olsa mutlu olmak,

yalnız bayramlarım da oldu benim,
bir aile dergahında geçirdiğim sadasız,
ne halim oldu anlatacağım,
ne de derman olabilen senden gayrı halime...