Bazen

hüznü anlatmaya dilim varmıyo
öylesine uzak düşmüş ki kalbim dile varmıyo
hani umud diye sarıldığım şeyler yusun tutmuş
dibi bataklık düşsem boğulurum sanki
kaybetmiş yarınlarımı zaman
yanlız kalmış hüznü vuran gölgeler
dokunmak istediğim acılar yüzünü döndürmüş
gece ise karanlığını örtmüş
deniz ise maviliğini satmış karanlığa
yürüdüğüm yolda kalmışsa izim
izimde kalmıştır temelim görmezsede gözlerim
bilirim izimde kalan yarınlarımı dosttum