Bazen

bazen yaşadığımı sanırım savururum kendimi. ne hayaller ne ummanlar gelir aklıma bir damla göz yaşı sönmüş bir ateşe teselli olsun diye düşer avuçlarıma.
alevlenirim

bazen öldüğümü sanırım savrulur kendim. bedenim kadar ufacık bir tabutda, hemde zifiri
gölgem gölgesinin peşinde. yalnız
ve yalın ayak
koşarım

bazen
yok olurum ben
yok ve ben
ve seni, kimse
bir saniye sonra bazen