Bazen Beş Mevsimdir Hayat - 5. Mevsim

Penceremin ıssızlığında cama kenetli gözlerim.
Dışarıda renk cümbüşü var, alabildiğine coşku.
Güzel bir yaz sabahında, ıslattığım camın gerisinde,
Yine her zamanki yerimde, sessiz gemimdeyim.

Maviler akıyor ufukta
Deryadan semaya, semadan deryaya.
Bir döngü ki ruhumu sarmakta...
Az ilerde özlemin hayal perdesi,
Camın önünde rastgele insan sesleri...

Biliyorum; yine gece olacak bir zaman sonra,
Karanlık nehir, yıldızlar doğurup fırlatacak,
Umut oyuncakları sunacak bana; çocukluğumdan kalma.

Yine doğum günü yok,
Yine doğum günümde yok.
Uzaklardan bir ses var beni çağıran.
Umut sesleri...
Bazen de terk ediş tehditleri.

Anladım ki; gurur hayat törpüsü...
Bildim ki; sevmek yaşamanın kendisi...
Yaşadım ve gördüm ki; sevilmek, martıların kanat sesleri...

Ah o gurur!
Öldürdüm seni ben, öldüremezken bir karıncayı...
Bu kez mutluluğa içiyorum...
Belki de yarının son nefesine...
Şerefe hayat...
Şerefe sevgi dolu günler...
Fondip!