Bazen İnsan

Bazen insan,
Her şeyden umudunu kestiği anda
Hayat bir sıfır öne geçtiğinde
Çok yerinde bir oyuncu değişikliği yapıp
Skoru dengeleyecek birine ihtiyaç duyar

Bazen insan,
Bir rüzgar gibi essen kuzeyden kuzeyden
Böyle yelkenleri doldurup taşıran cinsten
Rotasını kaybetmiş bir gemiye yardım etsen
Uçsuz bucaksız atlas okyanusunda
İşte o gemi ben olurdum diye düşünür

Bazen insan,
Korkar kalbini saklar
Ve bir kaldırım taşının altına hemde
Çünkü tek dikkat çekmeyecek yer
Ayaklarının altıdır diye düşünür

Ve bazen insanlar,
Pencerene konan kuşlar gibidir
Neşelidirler ve bir o kadarda hüzünbaz
Seslerini duymak, o cıvıl cıvıl seslerini duymak
Bir gülümseme yaratır solgun yüzünde

Bazen insan,
Yeniden doğar yeşerir, çiçek açar
Gönül çiçeğim yeniden açtığında
Sen olacaksın yapraklarımda
Sen kokacağım büsbütün
Senin rengine boyanacak dallarım.