Bazen Unutuyorum

Bazen unutuyorum adımı

Gökyüzüne bakıp dağları düşününce

Bir rüzgâr dokunuyor saçlarıma

Ve ben çocukluğuma dönüyorum

Bazen unutuyorum kim olduğumu

Bir şiirin dizelerinde kaybolunca

Bir kedinin gözlerinde durulunca

Sadece nefes almanın yettiğini hatırlıyorum

Bazen unutuyorum yolları

Ayaklarım bildiği yere gidiyor

Geçmiş ve şimdi 

Ve yarın birbirine karışıyor

Bazen unutuyorum acılarımı

Gözlerimde bir tebessüm tomurcuklanınca

Gecenin koynunda 

Yıldızlar dans edince delicesine

Ve bazen..

Bütün unuttuklarımın içinde

Bir kelime buluyorum

Şiir olup kalbime düşüyor

Gözlerimi Güneşe çevirince

Sabahın serin nefesinde

Unuttuğum ne varsa

Bir şarkının ezgisinde geri dönüyor

Rüzgârda savrulan bir yaprak gibi

Beni benden alıp uzaklara götürüyor

Bazen hatırlıyorum unuttuklarımı

Bir dost sesi dokununca yüreğime

Bir çocuğun kahkahası yankılanınca

Gökyüzünün sonsuz maviliğinde

Bazen unutuyorum yorgunluğumu

Bir şiir düşlerime konunca

Ve hayatın içinde küçük 

Mucizeler olduğunu fark edince

Bazen unutuyorum dünü

Bir dalga kıyıya vurunca

Bir yaprak düşünce toprağa sessizce

Ve rüzgâr saçlarımı okşayınca

Sessizliğin içinde yankılanıyorum

Bir fısıltı gibi gecenin koynunda

Kelimeler usulca dökülüyor içimden

Sonsuz bir Nehir gibi akıyor zamana

Bazen unutuyorum zamanı

Gözlerim bir Martının kanadında süzülünce

Bir çocuğun gülüşü içimi ısıtınca

Geceler günlere karışınca 

Fark ediyorum zamanın 

Ellerimde eriyip gittiğini

Ve bazen..

Hatırlamakla unutmak arasında 

Asılı kalıyorum

Bir kelime olup dökülüyorum kağıda

Rüzgâra karışan bir dua gibi

sevay