Bazen Yarim Gülümşeyiş Yeter

Yine bugün yalnız çıktım sokağa
Yürüyorum sakin ve sessiz bu uzak şehirde
Etrafta bir yığın insan
Hayata ip atmaya çalışıyor

Hayat takvimimden bir yaprak daha
İşte böyle düşüyor
Sessiz adımlarla yürüyorum
Kaldırımların üzerinde

Düşünüyorum ben nerdeyim
Ve ben nereye gidiyorum
Nedenlere ve niçinlere takılıyorum
Ve neden gülümsemiyorum hayata

Aslında anlamak istemiyorum
Biliyorum nedenler ama sadece susuyorum
Gülümsüyorum da aslında
Bazen yarım bir gülümseyiş

İnsanlara anlatmak istediğim çok
Bazen kelimeleri yetiremiyorum
Anlatmaya gücüm yetmezse
İşte o zaman
Yarım bir gülümseyiş gönderiyorum

Belki yine anlatamıyorum
Söylemek istediklerimi
Ama şunu da biliyorum
İnsanları susturmaya
Bazen yarım gülümseyiş yeter...