Bazende Bazen Ve Daima Şiir

Giden gün ömürden gitti
Saymakla bitiremem,elemi kederi
D/alınca düşüncelerin için de,yittim
Nağmeler tükensin, aşk-ın dilinde
Essin bâd-ı sabâ saçlarım da
Yaşadım geçmişi kırdım ümitleri
Ben düşlerimi topluyorum
Ölmüş hayallerimin peşin de
Kaybettim ben beni

Kendi kendimden uzaklaştım
Sıcak mevsim kokusunu hissetmeden
Bırakın, boğulayım baharları olmayan
Kış mevsimim de
Diz çöktürmüşken kaderim bana
Darağacında,zamansız vururlar tabureme
Daha ne kadar dram, gözyaşı lazım

Sanmayın ki,gönlümde mutsuz ahuzar-ım
Edebiyatta hüzün,sevinç,aşk şiirleri yazarım

Okura veririm, bu pay'dan payımı da
Bir gölge misali peşimi bırakmıyor şiirler
Prangalı kalemi de taktı parmak arama
Hiç olmadık bir zamanda,
İlham periler'im uğrar ruhuma

Geçilmeyecek dereleri yüzer
Ummanları da aşar,lacivert'in
En lacivert'ini giydirerek yıldızlara
Kendi Kaf Dağımı da yaratarak
Aşılmayacak tüm engelleri geçerek
'Tanrı misafiri'sözcüklere konuk olur
Bazen apuk sapuk şeyler saçmalayarak
Bazen de şarkılara güftekar olarak
Şiir yazmaktan da alamayarak kendimi
İyi ki,varsın''EDEBİYAT..''




(Balım Sultan)