Bazı Şeylerin Vedası

Bitmek üzere olan bir ömrün gecesinden

payımıza düşen şimal yıldızı dudaklarını silersem

ne kalır hafızamızda yaşamaktan bilmem

iki ayrı yoldan gelip bir gönülde birleşen ruhların

kitaplarda anlatılan hikayelerine bakma sen

hayat öyle değil sen öyle değilsin ben hiç değilim

her gece kurulan sofralardan nasipsiz kalkan kimdir

kimdir avuçlarındaki yangınlarla dolaşan

yüreğine söz geçiremeyip de kainata hükmettiğini zanneden

eski kafalı bir şairin dizesinde yaşamışız hepsi bu

bütün soruların cevabını bulacağımız bir son bekliyor bizi

önce ben gideceğim sonra sen istemesen de geleceksin

kendimi bildim bileli şehreminiyim bu arsız gönlün

sustum uzun zamandır sustum ve dinledim şah damarımın atışını

vakti esirdir artık Rabbi yessir eksilen günlerimizin

koşturan deli taylarının yelelerinde nefes nefese kalan hayat için

seni bilmem ama bana sorarsan aşkı kızıl dudaklarıyla oynayan

deli kadınlara bırakıp kaçmalıyız buralardan sevgilim

uzunca bir zamandır izlediğim kızıl sakallarımın eyvahı

uykuya istemesem de teslim olduğum anlarda

nasılsa uyanamayacağım diyerek çaresizce uzanıyorum

yatağın en kuytusuna yastığın küçüğüne ve asıl penceresinden

kar yağarken sıcacık yuvalarından sokağa bakan kedilerin

bütün hırıltılarını gece boyunca göğsümde tutarak

biliyorum bekliyorsun anlıyorum anlıyorsun oysa

yorgunluğumun safhalarından birisi de budur yani sensin

vedasız yolların yolcusu ille de bir idam mahkumunun son arzusu

kirpiklerimi koparta koparta ağladığım bir çocukluk yortusu

bu kadar muhteşem bir gitme arzusuyla doluyken insan

nasıl cevherine kapılıp yaşar dünyanın yalan tüm bunlar yalan