Be Kadın

Be kadın!
Hani gezerken parmakların saçımda,
Tenime dokunan bir yüzüğün hayali
Ve beyazlara sarılı bir sen, yanı başımda,
Şimdi söyle be kadın,
Hangisi daha uzak yanacıklarıma,
Saçların mı, parmakların mı, gözyaşların mı yoksa
Seni bana bağlayacak o edersiz altıncık mı,
Yoksa beyazlar içinde bir sen,
Ya da bunca mesafeye küfredercesine,
Hala yanı başımda olman mı?
Beyaz demişken be kadın,
Keşke gitmeseydin.
Ne de yakışırdı o güzelim yüzüne gülücükler,
Biliyor musun;
Şimdi sana seni seviyorum desem,
Yaşadığını sanan bu ahmaklar,
Bana da gülecekler...
Oysa beyazlar kışa değil,
En çok sana yakışacaktı.
Eğer ölürken değil de,
Gülerken giyseydin be kadın!


Kırıkkale '14