Be Namus

Var yoktu on ikisinde
Ürkek ürkek bakınıp etrafına
Elini beline atıp seslendi
Apo! ..
Dört adım önündeki adam
Anasının çocukluk aşkı
Anasının kırığı...
Anasının töreleri hiçe sayıp gittiği
Babasını dört duvara hapseden
Onların yüzünü kara eden...
Çocukluğunu belki de gençliğini
Göstermeyecek o adam
Önce başını çevirdi
Sonra bedenini
Fal taşı açıldı gözleri
Dudakları bir şeyler mırıldardı belli belirsiz
Kurtarıcı arar gibi bakında etrafına
Yalvarır gözlerle baktı çocuğa
Çocuk..
Çocuk çöktü tetiğe
Bir daha
Bir daha
Adamın cansız bedeni düştü asfalta
Çocuk bir daha çöktü tetiğe
Tam anlının orta yerine
Çil yavrusu gibi kaçıştı kalabalık
Parmakları tetikte
İki polis belirdi sokak ortasında
Çocuk kovboy vari çevirip on dörtlüyü
Tutup namlunun ucundan verdi polise
Yerdeki cansız bedene bir tekme savurup
Kan gölü asfalta basıp
Ben işimi bittirdim diyerek
Uzattı ellerini kelepçeye...
Gazete kâğıtlarıyla örtülürken ceset
Onu tanıyan biri
Söyle bir bakıp mırıldadı
Be namus...

Bu şiir bir kurgu değil Ceylanpınarda üç adım ötemde yaşanmıştır.