Bebek Yüzlüm

Sabahın beşinde
Oturdum sizin evin önündeki kaldırıma
Adını sayıklıyorum,
Yıldızları sayarak.
Ay ışığına aşkımı haykırdım
Utanarak...
Kar tanelerinin yavaş yavaş beyazlattığı sokağınız
Sen kokuyordu
Pencerende hayalinle konuştuk
Arkadaş oldu süzülen gözyaşlarıma
Bir nefes kadar yakındın ama
Uzanıyordum yetişemiyordum
Sonra güneş gösterdi ışıklarını
Sen kayboldun bebek yüzlüm
Sessiz ve yavaşça...
Kalktım bende usulca
El salladım pencerene
ve son bir kez baktım
sokak lambası ışığında yazdığım ismine
Ve sonra döndüm
küçük titrek adımlarla
Yürüdüm yokluğuna