Becayiş

Su uyuyor dalgın şehrin ışıkları

kapatmıyor gözlerini

bir o yana bir bu yana

ritminden bozuk sallanan başım

iki kollarımın arasında

maziden usanmış ikbale açım

ukdesi içimde selam almaz

mıh gibi oturur durur kalkmaz

yar uyuyor dalgın şehrin ışıkları

karşı duruyor sevdama

kırılmış aynalar gibi bin parça

sokaklara dağılıyorum

göz damarlarıma batıyor ışık

her parça ayrı bir yaraya aşık

sualsizim aklım karışık

ille de seni düşünüyorum

soruyor dalgın şehrin ışıkları

aynı gök kubbenin altında ayrık hayatları

birleştirmeye kimin gücü yetecek

kalbin dayandığı kadar yarın vardır

sonrasında hep tekrar

hesaplı hesapsız ardınca atılan adımlar

aldırma içine kilitli bütün kapılar

dışardan gelirsin girersin anahtarın var