Bedel

Bir rüya düştü bilemem neden peşime,
Görüyorum istemesem de uyuduğum her gece...
Gün doğsa da etkisinden kopamam,
Hayal mi gerçek mi
Bir türlü anlayamam...

Rüyamda çıkıyor karşıma aynı çocuk,
Bakışlarında var yakan bir burukluk...
İstesemde gözlerimi kaçıramam,
Sitem mi öfke mi
Bir türlü anlayamam...

Dudaklar silik, kımıldıyor hayal meyal,
Fısıldıyor sessiz bir çığlık, sanki bir celal...
Ne kadar dinlesem de yok duyamam,
Lanet mi kehanet mi
Bir türlü anlayamam...

Kaşları çatık, ifadesi soluk,
Vücudu kuru dallardan umutsuz bir korkuluk...
Dilimin ucuna gelse de soramam,
Elem mi korku mu
Bir türlü anlayamam...

Yavaşça kalkar kolu, parmağı ileride ve sabit,
Boşlukta işaretlediği biliyorum bir yezid...
Hedefte kimdir arkama bakamam,
Mühür mü azad mı
Bir türlü anlayamam...

Karşımda duruyor gri bir silüet, suret-i şeffaf,
Karanlık ışığı emiyor, bir mekan ki sanırım Araf...
Yaklaşıpta dokunmaya cesaret bulamam,
Ölü mü diri mi
Bir türlü anlayamam...

Karanlık gelir yine her gece odama,
Biliyorum çocuk girecek rüyalarıma...
Cesaretim yok gözleri mi kapayamam,
Uyumak mı uyanamamak mı
Bir türlü anlayamam...

26 Haziran 2011