Bedeninin Bahçesinde
Baharın koynundan koparıp
Renkli menekşeler takmalıydım
Zemheri karası saçlarına
Süzüm süzüm süzülmeliydi ceylanlar
Gözlerinin hoyrat topraklarında asice
O ayaz yüzünde
Dokunmadık yer bırakmazdım inan
Güneşler toplardım sarı başaklar ormanından
Hiç bir tene yakışmamış merhametli ellerimle
Kıyısında gemilerle taşırdım pasifikleri
Kurumuş dudaklarını
Bir nebzede olsa maviye çalmak için
Ardından öpüşümle kırmızıya boyardım
Alevlerden çaldığım ateşimle
Sütun sütun kaleler inşa etti zaman
Karaya boyadılar geceyi haydutlar
Ben sabahçı birliklerine general oldum
Atlılarım dayandı hüzün kalesine
Yüzündeki tomurcuğu güle çevirmek için
Bedeninin bahçesinde
Yalınayak çocuklar gördüm koşturan
Her birini masallardan tanıdım
Aralarında bende vardım
Koştukça büyüyordum
Kalbine vardığımda
Masala son veriyordu
Gözlerindeki büyümüş halim...
"Kıyısında gemilerle taşırdım pasifikleri Kurumuş dudaklarını Bir nebzede olsa maviye çalmak için" çok iddialı.... n'aptın diye sorarız ona göre:) biraz koştukça ama çokça da düştükçe büyüyoruz... güzel şiir.. eyvallah
Resmigeçit yapıyor çoçukluktan büyüme doğru aşk... Var olun.