Bekle

bekle
yer kabuğu cennetle buluşurken
melek seslerinde titreşen ezgilerin o kifayetsiz çığlıklarını

ki biz
yalın ayak koşarken gözlerimize basıp
umudu sulayan nisan'da yıkanacağız, sübyan misali



yapraklarımız dökülecek belki, çürük koruklar dalında kokarken
zamansız darağaçları kurulacak yine yüreğimizin zindanlarına, kapkara

besmelesiz vuracağız celladın yüzüne tükürüp tabureye
o şafağın rengi hiç değişmeyecek
katil kefenler giyinirken, kuşlukta

kuşlar ölmeden henüz
ve kopmadan uçurtmanın çürük ipleri
kanatlanacağız sırtlan yamaçlarına

şehrin ışıkları sönecek tek tek
biz kandillerimizi yakarken o loş sofalara
ve düşerken ana rahmine yeni bebeler, konçertoların telleri titreyecek yine

kuş bakışı bakacağız umuda o en yüksek rakımda
çocuk desenleri düşerken kaldırımlara
ve yanarken yine kör ebe
duvarlara düşecek şiirlerimiz, ölmez isek eğer kahpe bir kurşun gölgesinde

eylül
vuramayacak öyle düşlerimizi göğüs çatalımızdan
yürek yüklü yeleklere değecek ve uçacak barut kokusu
yok bir daha teslimiyet

yıldızlar hala yanarken gökyüzünde
ve süslerken zifaf gecelerini gök kuşağı
mavi yüz görümlüğü sinerken hele gelin alınlarına




bekle
yer kabuğu cennetle buluşurken
melek seslerinde titreşen ezgilerin o kifayetsiz çığlıklarını

ki biz
yalın ayak koşarken gözlerimize basıp
umudu sulayan nisan'da yıkanacağız, çınar misali...