Bekleyişin Öyküsü...

Bugün de gelmedi dedi dışarıya bakarak...
uzun uzun dalmıştı gökyüzüne...
bakıyordu, dalıyordu
kim bilir neler düşünüyordu...
kimseyle konuşmamıştı,
ne annesiyle ne kedisiyle ne de saksıdaki sardunyalarıyla...
sadece çamurlaşmış bahçesindeki güllere baktı,
sonra gözünü bahçe kapısına uzattı,
derinden bir iç çekti, bugün gelmedi dedi ve sustu...

Bir derin boşluğa düşmüş gibi susuyordu
gözleri buğulanmış,elini pencerenin koluna koymuş,
kalbi ümitsizce heyecanlanıyordu...
Odanın içindeki sıkıntı,sukunet iyice ağırlaşıyor,
boğazına bir ok gibi saplanıyordu...
Kalbinden parça parça birşeylerin koptuğunu hissediyordu...
Gözleri yanıyor,boğazında, bir düğüm ağlayamıyordu...

İçindeki ümit kırıntıları, tıpkı sönmekte olan bir mum alevi gibi yanıyordu...
En tehlikeli düşünceleri beynini tetikliyordu...
Artık ümitsizce perdeyi çekti,puslu ve boğuk hava odanın içine yayılıyor,
odayı derin bir karanlığa boğıuyordu...
sanki konuşacak gibi oldu,pencereye doğru ilerledi ama açamadı...
Dışarıdan gelen bir müzik sesi onu ağlatmayı başarmıştı...
Şİmdi hıçkıra hıçkıra, durmaksızın ağlıyordu..
İçinde kopan kıyametin ne olduğunu bilmeden,
kulağını müziğin sesine vermiş,öylece ağlıyordu...
Ağır bir hüzün odanın içine çökmüş...
Sadece hıçkırık sesleri dilsiz duvarlara çarpıp geri yankılanıyordu...