Belki

Karanlık çöktü yine bu şehre,
Dör bir yanında hüzün var.
Bir yandan ümitsizlik.
Karanlık çökünce daha da çoğalarak,
Dönüşür bir isyana.
Gel yapma sende uyma bu şehre,
Bekleme hala geç kalınmış zamanları,
Gel etme sende gitme geçimişin peşinden.
Zaman durur belki bu gece,
Daha da götürmeden seni karanlık.
Hayat acır belki bize.
Her güzel şeyin sonunda bir damla yaş gelmez belki,
Belki bu sefer tam tersi olur.
Çok üzdü hayat bizi,
Mutlu olma şansı vermedi hiç,
Bile bile yığdı yere öylece,
Hiç el uzanmadı günlerce.
Bekledim
Bekledim
Ne gelen,ne giden.
İnanmayı denedim o zaman ben,
Ve çıktı biri sonunda uzandı o el karanlıkların içinden,
Fakat,
Fakat çoktan ölmüştüm ben.