Belki

yaşıyorum

sensizlikle doğan güneşe sırtımı dayıyarak
ve yaşanmışlıgına inat gülerek yaşıyorum

biliyorum

beni sevmedigini,bir oyun oldugunu
sıkılmışlığını,caresizliğini biliyorum

anlıyorum

arkana bakmadan gidişini,sahte gülüşünü
özlemiş gibi görünen gözlerini anlıyorum

ve düşünüyorum

sebebini neden? diyemedigimi
niye gidiyorsun diyemedigimi

Geri istiyorum

seni değil kaybettigim günlerimi
gözyaşlarımı,
hayallerimi,
özlemimi,
en önemlisi kırılan kalbimi istiyorum

Şimdi acıyorum

kendime değil,kendi nefsine yenik geldiğine
her gece pişman olacagına
her gün,
her saat, bir daha ölecegine acıyorum

haykırıyorum şimdi

Sessizce,kimsenin duyamayacagı fakat herkesin bildiği
sensizlige haykırıyorum.
caresizliğine yada
caresizliğime,
inanışıma,
ihanetine,
Bildiğim halde hala "SENİ SEVİYORUM" diye bildigime haykırıyorum.

Ve ölüyorum

bu bir gercek sensizliğe ölüyorum
senin için ölüyorum
hani bir gün olurda aklına gelirsem
"biri"vardı dersin ilk defa biri benim için öldü dersin
belki sevinirsin,
belki üzülürsün,
ama bilirsin sevildigini,gelemeyecegimi

Belki gelirsin

bilmiyorum belki sende gelirsin yanıma
sen belkilerle kurulası bir cümlesin
ben seni hep belkilerle kurdum
ve
belkilerle bitiriyorum,
belki bir gün benim gibi ölesin