Belki Bir Gün

Hiç uğramadığın şehirde,
İzini bırakmadığın sokaklarında,
Kaldırım taşlarında seni arıyorum.
Aramaktan çürümüş ayaklarım.
Yollarını gözlemekten bozulmuş gözlerim.
Kızmadan,
Ardımda bırakmadan,
Yarım kalmışlığımla yine de seni anıyorum.
Neyleyim işte,
Bir kere büyümüşsün yüreğimde.
Yokluğun yazılmış kaderime.
Aşkı, terk edilmeyi öğretmişsin.
Hiç mi acımaz sandın?
Hiç mi yüreğinin bir ucu sızlamadı?
Baksana be halime!
Ne sağım!
Ne ölü!
Ah ulan!
Ah!
Gittiğin gibi...
İstediğin gibi olsun her şey.
Ey gönlünde yerim olmayan sevgili...
Onca yaşattıklarına rağmen,
Hala seviyorum seni be!
Hala seviyorum...
Hem de benim olmayacağını bile bile.
Benim olmayacağını bile bile...
Neyse...
Ahlarımı da alıp gidiyorum.
Neyleyim işte,
Bir kere sevmişim yüreğim çatlarcasına.
Yokluğun dökülmüş,
Acılarım dolmuş bembeyaz sayfalara.
Belki bir gün yitiririm seni.
Belki bir gün çölün ortasında filizlenirim...
Belki bir gün...