Belki Bir Gün (son)

//Çünkü mevsimler gözünü seninle kapadı
Bir damla yağmura hasret şimdi yüreğim//



Hoyrat bir kaçağım sanki
Gözlerinden kazıyorum tünelleri
Kimsesiz dağ başlarından itiyorum çırpınışlarımı
Adını lacivertinden sağıyorum gecenin
Ve masallar hazırlıyorum sonu vuslatlı
Ayrılığı yoruyorum yalın ayak
Belki bir gün diyorum,
Hüzünlerle dağlanarak...


Kızıl bir şafakla örtüyorum şehirleri şimdi
Titrek bir beden bırakıyorum ulu orta geceye
Mecalsiz sürüyorum ağır aksak ayağımı
Amansız sızıların bestesinde
Figanlı türküler yutkunuyorum...







Sen gideli sevgili,
ilk cemre
Yalnızlık iklimlerinden düştü
Islandı seherlerim vakitsiz
Gökyüzüne nem düştü
Sırra kadem suretin
Toprağında boy verdi gül başlı tomurcuklar
Devrik sükûnetime azılı figan düştü...


__Bulanık sulardan akıyor
Durulmuyor dağ kesiği feryadı
Zembereği boşalan saatlere puslu müjganı
Zevki sefa terki diyar eylerken
Günün ağrılı hörgüçleriydi güneş aslında
Parmak araların hüznü titrek
Rahvan koşumunda yelesinden dökülürken,
Ahiri keder yazması...


Tepeden tırnağa giyinip ölüm soğukluğunu
Çıplak tümcelerde sendeliyor
Yoksul özneler gizliyordu cümlelerinde
Ebedi nikâhın ayakucunda
Kem sözler feveran leblerinde
Köpük köpük ihtişam sarnıcında
Yokluğun pençesinde sızlanırken Yeldası
Ölü bir nehirdi şimdi beyhude yaşam...__

Uzanır dili
Yettiğince
Ses verir kırılganlığı
Kendince
Sebebince
Sebebine...






ah..

Sevgilim



Benden uzak
Bana yakın yerdesin
Yoksul gecemde alev rengi gözlerin
Hicran ezgilerinde aklaşıyor tellerim
İnilti izlerini taşıyor kulaklarım
Çaresiz her gece seyrimdedir
Son bakış son nefesin...



Unuttu efkârımı kandiller
Kızıl serzenişlerinde şafağın
Ansızın zifire gark gözyaşlarım
Titrerken leblerim ahların teğetinde
Düş yorgunu saatim
Kurulu hüzne...




Ne vakit coşsa tebessümlerim
Oyalanır dar vakitli hüzünler sen'li
Düşerim yollarına vuslatın
Doyasıya yudumlarım şanssızlığımı
Doyasıya kahkaha hıçkırmalı...




Gelinciğin hüznü bendeki keder
Hani tutunamazken bir dağ başına
Rüzgârla yenilirken kırmızı şehla
Yaprak yaprak her defasında
Başlar ve biter
Tomurcuklanır sonra
Sonra aynı yazgı
Aynı kerbela...




Gökyüzü gelincik çiçeğine salar çiğleri ya
Doyasıya yudumlarımda
Tenimde çiğdemlenir gözyaşım
Ben her vakit darağacında
İskemle Tekmelerim
Dedim ya gelincik hüznü bendeki keder...




Sevgilim,



Pişmanlığın ellerinde soğutuyorum ellerimi
Günceme beyaz karanfiller yakıyorum
Gün batımı renklerine bandırıyorum gözlerini
Belki bir gün gelirsin diye
Aralık bırakıyorum kapıları sabahlara kadar
Turuncu bahar şiirleri yazıyorum hala
Belki bir gün
Gelirim sana...


___Soğuk lahit önünde eğildi birden bire
Öptü adını
Kokladı baharını
Kucakladı toprağı
?Düşüme söz ver? dedi
Göreyim gözlerini..
Yol aldı yüreği yettiğince
Gözleri arkasında
Ayakları zoraki
Yol aldı dört fidanlı evine...


'Sebebim sebebim
Sebebimdin sevdiğim'
Mırıldandı bir süre..
Kaderi gözünde sürme
Alnında uyudu yaşam
Yaşıyor
Yaşayacak
Yaşamalı
Öylesine olsa da
Umudu olmalı
Gözlerinde kederlenen evlatlar
Emanet sevgiliden
Onurlu yaşamında


Alnı dik


Alnı ak

Yol alıyor...
Uğrağıyla beraber...



Bekli bir gün
Gelirim ben yanına..


Not:Yaş/l/anmış hayat hikayeleri...