Belki Bu Sene

çünkü bil istemiyorum kaleme sığınıp
gri bir iç savaşa döküldüğümü
söz değmemiş bir düşü şiirlere sakladığımı
sesimin virüsü ruhumdan kaptığını
boğazımdaki hırıltı işkenceler gören yüreğin solosudur
sana bile anlatamam intiharı şaraba yatırdığımı


şarap dediysem içmeden yazıyorum
ama bir gülü yakabilirim
bir dünya dolusu fenalık renklensin sustuklarımla
burası kimsenin beş kuruş vermediği
cami önüne açılmış mendil bomboşluğu
kimsenin okumadığı gökkuşağı romanı
aniden ölüyor çocuklar aniden ağlıyor anneler
biri de demiyor ki neden vuruyorsunuz onlar masum
daha ne kadar sürer bilmiyorum yarım ampül hanedanlığı
mayıs duruşlu günler gelmiyor
utancımdan, ölmek üzere olanlara karışmak istiyor canım


fiyakalı son bir küfür öncesinde yağmur başlıyor
faili meçhul mevsimler aya bakıp hıçkırıyor
bismillah çekince öfkem
hu çeken dervişler dolaşıyor odamda
kalbime en yakın özlemlerime kar getirmişler
hayat suya dönüşecek çocuklukmuş
ıslatıyor dilimi yalazı küllenmiş bir ah
sözümün yamacında sazını kaybetmiş ozan sessizliği
çok susmakta kurutan mezar yalnızlığıymış
götürmesinler beni, cehennem üşüme rengi


yalnızım, adı üşümek olan bir şeyler var kalbimde
ıskaladım tüm sevmeleri
sana bile anlatamam kalbimin dünyadan kopma arzusunu
gittiğim şehirlerin hurda bir eşya gibi evin bir köşesinde durduğunu
adını unuttuğum yüzlerce yolculuğun
ağlayıp ağlamadığımı hatırlayamadığım
yüzlerce hatıranın toplamısın
utancımdan, seni sevmek üzere olanlara karışmak istiyor canım


korkuyorum sırlarımı sana anlatmaya ey kusur
oyaladık hep utançlarımızı
aynı labirente sıkışmış fare olma yükünü yaşadık da
örtbas ettik damarda kanın pütürlü akışını
kimseye anlatamadık zaman kemirgeninin ruhlarımızı dişlediğini
çarkın dişlerine ezberletilmiş bakışlarla baktığımızı
yine de sevdalar aradık ömrümüze bizimle beraber ağlayacak
düşlerimizi insanla besledik ürkütmeden hızlı atan kalbimizden


kaç kez yaşadık kuşları sever derken insanlık
orman olamamanın ayıbını
can çekişen güneşe
hüzüne
günaha
yalana
yangına
nefes nefese
benzerliğimize
birbirlerine doğan gözlere yoldaşlığıdır dedik de
yanyana uyanamadık
ağaramadık


her yürek
yeterince aşınmış, yeterince kuşku dolu ve ürkek
bu soğukta
içimden bir kuş olup uçmak gelsede
tüm uçurumları sakladım
utancımdan, affetmek üzere olanlara karışmak istiyor canım...





Yaşadıklarımızdan daha gerçek olanlar belki de henüz yaşamadıklarımızdır...
mutlu yıllar ...