Belki / İsyanın Elebaşı

Kıyılarına yanaşmama izin verseydin eğer
Öğrenirdik o zaman
Kağıttan değil
Sevdadan gemilerle nasıl olurmuş sefer
Rüzgar yelkene dokunduğu an
Sensizlik sefil
Dudakların ruhuma derman olurdu.

Gecenin bir yarısı
Sokaklar seni fısıldıyor
Peşimde günahların çağrısı
Dilimde dualar
Yorgun askerlerim nöbette
Kapıları zorluyor nefsimin isyanı
Sensizlik çoktan teslim olmuş düşmana
Attığın imzanın mürekkebi ellerime kelepçe
Uzattıkça dokunmak için saçlarına
Diz çök diye haykırıyor gece
Ben teslim oldukça
İsyancılarım geçiyor direnişe
Sloganlar seni haykırıyor
Sokaklarda isminden barikatlar
Ateşten özgürlük tütüyor.

Belki...
O belki yok mu?
İsyanın elebaşı
Belki gözleri teslim olur...
Belki dudakları benim olur...

Ama...
Ama bilmez miyim?
Senin sınırlarında askerler nöbette
Ben razı olsamda gelmek için mayınlara basmaya
Kurşunlara tutulmaya
Koşsam da dudaklarında can bulmaya
Gözlerin...
Dilimden düşmeyen
Bakmak için öldüğüm gözlerin
Razı beni vurmaya
Senin seyrin yasak sulara
Ben mahkum oldum unutmaya.