Belki Unuturuz Onu

Taş yürekli, olgun
Kaderime oynuyorum; silik.

Zamanla olup da kaybolan bütün izlerine hitaben
Kendimden geçişimdeki asillik gibi
Tüm kalbimle seveceğim seni.
Unutma ki, sen her zaman, her vakit s/olgunsun..

....

Tenindeki yorgunluk düşerken ellerime
Sonsuz güruh tertemiz açtırır aşkımızı
Umuda çarpıp o beyaz güvercin
Telkinli bedeninde bir kez daha yankılanır
Ustalık gerektirir oyunculuk; o gizli tuttuğun felç duygularında..

Bir yaprak düşüyor omuzlarından,
Tenine yapışan umutsuzluk da cabası.
Senin elinden tutmak, elimden gelmez.
Ancak ve ancak beni dokundurduğunda aşkına,
Bir güzel ihanet takarız ruhlarımıza..

Yürü kalbim, sana ihtiyacı olan yok!
Tak beline terk kemerini, zamanla olacak her şey..
Sonbahara sakla yaralarını;
Merhem bırakacağım gözbebeklerimden..
Kim bilir belki de unuturuz onu..

....

Gözlerindeki beni görünce anılarım
Geceleri uyku yerine seni yaşarken
Taş yüreğin bile naif olduğunda
Sessizlik ekecek beynime gururun.

Ki sen unutma:
Hiç kimse vazgeçilmez değildir.
Buna istinaden vazgeçiyorum senden;
Sonsuza dek..

Hoş/çakal...



EKİM 2012