Ben

Gecelerden hüzün çalıyorum sana...
Gündüzlerimi kapattığım karanlıklara...
Kilitler vurdum istemeye istemeye gönül kapılarıma...
İnce bir nağmeyle eş değer yüreğimin sızısı...
Anlatılmıyor ki, sensizliği yazdığım hikayelerin acısı...

Suskunluğa boyun eğdiren sevdam var haykırmak için zamanı bekleyen...
Dipsiz kuyulara atlamak için hevesle saydığı günleri bir türlü geçiremeyen...
İntihar mıydı karşılığı belli olmayan bir sevgiye körü körüne atlamak?
Yoksa sürgün edilmeyi haketmiş miydi bu beden, sana kapılırken ufak ufak...?

Yalnızlığıma kurduğum tuzaklara feda ettiğim benliğimi...
Sana kaptırdığım saatlerim var...
Kendimi bulabilmek için harcadığım zamana inat,
Seni düşünerek geçirdiğim günlerim var...

Öyle bir an geliyor ki, susuyorum sadece...
Sırf sana kendimi anlatabilmek için;
Kelimelerin yetmediği yerde...
Dilimi dağladığım zamanlarım var...

Ben sana lâl olmuşum...
Ben sana amâ olmuşum...
Herşeyi bir kenara bıraktımda;
Ben sana aşık olup, sen olmuşum...