Ben

Bir kelâmım vardır dilberim size

Kul olup kapında kalayım mı ben

Aşkın sevdasını sardım sineme

Pervan’olup nara döneyim mi ben

Beni meftun eder nazik sözlerin

Ağzıma dokunsa o mah yüzlerin

Âlemi yakıyor ela gözlerin

Aşkın ateşine yanayım mı ben

Gündüz ayanımda gece düşümde

Aşka saldın beni bu genç yaşımda

Bir gececik mihman olsam döşünde

Gülden intikamım alayım mı ben

Gönül hiç doymuyor gonca gülüne

Hasretim ben yar zülfünün teline

Aşkın badesini verdim eline

Bir bade de sana vereyim mi ben

Âşık Soylu gelir yolda yolunca

Aşkın deryasına n’olur dalınca

Gülşen bahçesine bir dem girince

Uzanıp gülünü dereyim mi ben

(11’li hece ölçüsü)

Açıklama: Babasına ait günümüze dek korunan üç şiirden ikincisi