Ben

Aşkın ateşine düştüm düşeli

Yana yana kül oldum ben

Encamı aklımı yedim

Mecnun gibi del oldum ben

Tutuştum yana yakıla

Uymadım aymaz akıla

Benzemedim hiçbir kula

Çağlayarak sel oldum ben

Kurumadı gözde yaşım

Eksilmedi hiç ateşim

Ne dostum kaldı ne eşim

Kuruyan bir göl oldum ben

Ozancayım budur halim

Kimseye demem ahvalim

Bir arılar anlar beni

Acıyıdım bal oldum ben

Fevzi Cahit/izmir