Ben

kirpiklerin asılırken damlaların yüküne
gözlerin hangi renge boyandı
çığlığında dirilirken sessiz lisanın
yüreğin ahraz türkülerin ezgisini fısıldadı
sevdan hangi karanlık sabahlara uyandı






asırlar öncesinden gelen yolcu yorgunluğunda
intizarların gölgesinde dinlenen nefsin
küflü duvarlara asılan türkülerin tezene sesi gibi
bir avuç sevda olur dökülür nefesin
hayallerin sarnıcında boğulduğunda
hücrelerini yar ile doldurup
ağır ağır ölensin






olmayacak dualara amin diyen dilin kesilirken
içindeki husumetten can çekişen ruh kalır
dudaklarında ab-ı hayat kaç sevgili
elinde gülsüz dikenler bakakalır



...