Ben Annemin Göz Yaşını Öpmeden Öldüm

Benim en kötü hikayemi en güvendiğim insanlar yazdı
git diyen öfkemi duydular
kal diyen gönlümü duymadılar
kim demiş kızılcıklar üşümez
ben annemin göz yaşını öpmeden öldüm..




Vakti geldi ayrılığın
bu diyardan gitmenin
amansız rüzgarları terk etmenin vakti geldi.
Oysa,
yüreğimde saklı kalan anılar
ayağımda uçurumlar
aklımda firar etmiş düşünceler bırakmazken
vakti geldi ayrılığın diyorlar
annemin,
annemin göz yaşını öpmeden
vakti geldi diyorlar.



Şimdi
hangi uçurum değse ayaklarıma
ben annemin göz yaşını öpmeden ölmem
ben annemin kokusunu
sesini duymadan ölmem
ağlama annem
ağlama
ben ellerini öpmeden ölmem.



Bak !
benimde gözlerim hasretine ağlıyor
hayatın anlamsızlığına değil
her göz yaşı ayrılık olamaz
bu şehir bana haram olsa da
göz yaşların sebebi ayrılık olamaz
doğrusu olmamalı
hiçbir göz yaşı senden ayrılmama sebep olamaz
hiçbir şehir bizi birbirimizden koparamaz
adı hasret olsa da
anlamı ayrılık olamaz!