Ben Babasız Büyümüş Bir Adamım

Ben babasız büyümüş bir adamım,
Tarif edemez hiçbir kelime beni
Ben babasız büyümüş bir adamım,
Anlayamaz hiç kimse halimi, çektiklerimi

Ben babasız büyümüş bir adamım,
Kalbimde hep bir eziklik var
Dara düştüğümde sesleneceğim,
Derdim olduğunda konuşacağım,
Çıkmazlarda öğüt alacağım kimse yok
Ben babasız büyümüş bir adamım,
İçimde hep bir eksiklik var

Ben babasız büyümüş bir adamım,
Ne yüzünü, ne elini, ne sesini, ne kokusunu tanırım
Ne bir öğüdünü hatırlarım,
Ne de öylesine bir sözünü
Bir resminden başka hiçbir şey yok elimde
Ben babasız büyümüş bir adamım,
Herkes, her şey ürkütür beni

Ben babasız büyümüş bir adamım,
Herkesten önce öğrendim,
Kendi ayaklarım üstünde durmayı
Herkesten önce öğrendim,
Ağlamamayı,
İçimden ağlamayı
Herkesten önce öğrendim,
Eve ekmek götürmeyi
Herkesten önce öğrendim,
Dimdik yürümeyi
Herkesten önce öğrendim,
Feda etmeyi
Herkesten önce öğrendim,
Sevip de söyleyememeyi
Herkesten önce öğrendim,
Sevip de vazgeçmeyi...
Ben babasız büyümüş bir adamım,
Bu yüzden hiç gelmedi baharım,
Bu yüzden hep çatıktır kaşlarım,
Bu yüzden sana sevdiğimi söyleyemedim,
Bu yüzden kimselerle konuşmam,
Bu yüzden gülmem, gülemem
Ve bu yüzden sensizim,
Bu yüzden mutsuz...