Ben Beni Sende Bıraktım

Hatırlıyorum o mahzun geceyi,
İsmimden,yaşımdan daha iyi,
Mehtap ışığını bir benden...
Bir de talihimden sakınıyordu,
Gönlüme tek bavulla gelen sen,
Onlarcasıyla gittin o gece,
Oldu adım artık yitip giden...

Önce iyi günde sıkıca tuttuğun,
Sonra fırtına da acımadan bıraktığın,
Ellerim kayboldu dünyadan...
Gözlerim...
Yağmurdan çok ağlamaktan nemli,
Onları yitirdim ardından...
Daha sonra yavaş yavaş...
Suretim silindi bu diyardan,
En sonda...
Yüreğim uçtu gitti yalnızlıktan.

Sen sandın ki...
Nasılsa unutulur geçer gider,
Aslında doğru şu ki...
Unuttum...
Tam gittiğin an,o zaman unuttum,
Fakat seni değil bir beni,unuttum.

İşte gitmelere mahkum ederken sen beni,
Ben de yaktım o lanet geceyi...
Acımadan,cüzzamlı ateşlerle yaktım,
Yaktım...
Ben işte o vakit tamamen kayboldum,
Yine de hiç anlamadın...
Sen giderken...
Ben beni,sen de bıraktım...