Ben Bu Sefer

Ben bu sefer, lüzumsuz mehtabı denize bırakıyorum,
Eskide ne hoş olurdu izlenmesi.
Şimdi denize çalan bir yakamoz o,
Güzel görünüşlü bir parıltı ,
Ya içi ?

...

Ben bu sefer, anlamsız umutları kumsala gömüyorum,
Bacaklarımı sıyırp istiridye aradığım sahilde,
Arkamdan koşturan bir genç kızın sesimiydi o ?
Büzüşük cılız ve anlamlı sözü,
Neydi?

...

Ben bu sefer, yaz güneşini istemiyorum.
Terleyip, denize girmeyi'de.
Havlu uzatan -ki beni düşmüş o,
Düşünmüş mü o?
Ne gibi?

...

Ben bu sefer, gelmeyi de gitmeyide kovuyorum.
Kalmayı 'da kalmamayı 'da, imkansız hayallerimle birlikte.
Gerçekleride istemiyorum, yalanlarıda.
Yılanları da , sorunlarıda, yorumlarıda.
Zoraki mi?

...

Ben bu sefer, yükleyip sırtıma ruhumu gezindiriyorum.
Duraksız, limansız, peronsuz, simitli çaylı fakat martısız.
Kayıtsız ama Şartlı düşüncelerimle,
Konulu kurgusuz bir senaryo zihniyetimle anlıyorum.
Delilik mi?

...

Ben bu sefer, susarak konuşuyorum.
Bağırıyorum duyurmuyorum, görüyorum bakmadan,
Yazmadan okuyor, çizmeden karalıyorum.
Atlıyorum yeni bir satıra , kahırlı sönük paragraflar,
İncitir mi beni?

...

Ben bu sefer istekli, bir o kadar tatminsiz ama?
Arzulu ama hedefsiz.
Şerefli, gururlu, onurlu ama ayaklar altında,
Yarınlı ama sonrasız, dünlü ya da eskici.
Farkeder mi?

...

Ben bu sefer -miş gibi ,bu sefer'de ben gibi...
Gitme'den görmüş,
Görmüş'de geçirmemiş.
Duymuş'da işitmemiş.
Sevmişte sevilmemiş.
İşte bu sefer ben, işte ben gibi.



yzn : Bülent ATSU