Ben Büyümemişim İnan Ki

Sanki ben küçük bir çocuğum,
Sen elimden alınan en sevdiğim oyuncağım.
Hani çocuklar o çok sevdiği
Oyuncakları ellerinden alınınca hırçınlaşır,
Çığlık çığlığa ağlar ya!
O oyuncağına sarılmadan uyuyamazlar ya!
Be de öylesine hırçınım işte senin yokluğunda.


Seni bir an olsun ayırmak istemiyorum yanımdan.
Hep dizimin dibin de,
Hep benimle ol istiyorum.
Sensiz yaşamak zor geliyor,
Yorğun yüreğime.

Anladım ki yeterince büyümemişim ben daha.
Sen olmayınca büzülüyor titrek dudaklarım.
Isınmıyor bir türlü,hep soğuk parmak uçlarım.
Ya gözlerim!!
Onları hiç sorma.
Yolcusuz yolların anlamı olmadığını bile bile.
Hep senden yana çevriliyor
Nemi kurumayan buğulu bakışlarım...


Sensizlik sonu olmayan bir ğirdap.
Sardıkca sarıyor kollarına beni
Tarifi yok bu duyğunun,
Bunca kalabalık için de bir garip yalnızlık benimkisi.
Deseler ki,
,,Dünyanın taaa öbür ucunda bekliyor seni.
Bir an bile düşünmeden atarım yollara kendimi.


Sen şimdi abartığımı sanıyorsun değil mi?
Sana anlatmaya kalksam anlamazsın ki beni.
Bu sevgi başka bir sevgi
Eşi benzeri yok aslada olamaz.
Evlat sevgisinin neler yaptıra bileceğini bilmiyorsun.
Elbette bilemezsin kuzummm!!
Sen henüz ata olmadın ki !!