Ben-cil Şiir

Yalnız bıraktım,mavi goncayı...
Düşlerimde her daim,varolacağı...
İstemedim koklamasın hiçkimse..
İstemedim değmesin hiçbir yabancı el,
O deniz kokan,
Meltemlerlerle gelen iyot kokulu denizlerin sardığı,
Deniz kokmaya sevdalı,
Martıları özleyen,
Mavi goncamı,
Tekil ve yalnız bıraktım.
O yalnız evin,
O çok kişili sade,tahta masasında.....
Tekil ve öksüz bıraktım....

Gözlerimde yansılanan
Tekil resmine astım.
Tekil,mavi,denize öykünen,
Mavi goncamı!
Gözümdeki bir fotoğrafa mıhladım.
Kulaklarımı tıkadım sonra,
Kalbim yokmuş gibi yaptım,
Ağlamak gözlerime yasakmış gibi.......

Tahtadan yaptığım adamları,
Ki o şiirdekinin aksine,
(Sanki hiç yoktular ve ölmek için doğmuşlardı )
Tek tek attım odamdaki yorgun sobaya.....
Gözlerimi dikip baktım ardlarından,
Dilim lal,
Söylenecek söz yokken,
Duasız,mezarsız
Konuşmasız,
Elvedasız....
Bir ateşe gönderdim
Her birini tek tek....
Tek tek sustum,
Hem herbirinin
Hem de kendimin adına!!!
Kendimi de atacaktım ama,
Ne o kadar yükseğindeydim göğün!
Ne de sığabilirdim sobaya!!!
Hem gözlerim lal,
Hem dudaklarım.
Sessizliğin içinden çıkan,
O ilk sesi ebeledim sonra....
Sonra karın uğultusuna saklanıp,
Denizin mavisini giyindim
Avutmak için kendimi!!!

Unutulsaydı keşke,
Yaşananlar ya da yaşanamayanlar....

Kendime kızdım!
Kendimi k/ayıpladım sonra....
martılara öykünen yüreğime,
Yine s/us dedim!
S/ussun istedim...
Yorgunum demeğe utanan kalbimin yorgunluğundan utanıp,
Bir ceylan olmaya niyetlendim....
Öldürülme isteğimiymiş ki?
Benim hem ilk,hem de son derdim??

Bildiğim tek şey,
Dizelerin avutmasıymış beni,
Dizlerin değil!
İşte o yüzden vazgeçemem,vazgeçmem!
Ne şiirin albenisinden,
Ne de avurtları çökmüş,yalnız yalnızlığımın hoyrat,garip vuruşlarından kendini....
Yo,hayır işte o zaman da kendimi kendimden, affedemem!!!!

Şiir,
Her seferinde vurduğunda kendini!
Öperdim O'nu alnından ki,
İçimde bir yerlerde doğup,doğup açan güllerin,
Kanatsız kuşların bahçesindeki o
lal zamanın kelimeleri olsa da sessizliğim,

Ben hayatta(Can Yücel'e selam olsun),
en çok beni saklayanı,
En çok bana benzeyeni,
Hülyalarımı ardıllaştırmadan seven.....
O şiirleri...
O dizeleri.....
O yabani gül bahçelerini,
İyi kalpli arslanlarını
ve taze çimen kokan topraklarını sevdim.....şiirlerimin!
sadece o bahçede yıkandım çırılçıplak,
Giyindim çırılçıplak.....

Aynalara gerek yoktu
cancağızımın içindeyken ben.
Çünkü ben O'ydum,
O ise ben......
Ben kokuyordu,
Ben bakıyordu,
Ben korkuyordu.....
Sonsuzca yazabileceğim,
Ama yazmadığım b(inlerce) dizeden,
Sadece yazdıklarım değil....
Yazayazdıklarım,
Yazacaklarım....
Yazmayacaklarım belki.
Hepsi O'ydu işte,
Hepsi ben kokuyordu......
28-şubat-2010-17:07
Sinope...