Ben Çocukken

Biz çocukken her şey ne de güzeldi
Acılarımız bile acı değildi sanki
Kavgalarımız hüzün kokmazdı
Mutsuzluklarımızın yerine
Koyacak sevinçlerimiz vardı

Her günümüz aynı renkte değil şimdi
Pembeler kadar siyahlar da var
Renkler yeniden gökkuşağını anımsatsa
Hayat gökkuşağına dönse

Biz çocukken her şey çok güzeldi
Yaralarımız izleriyle tebessüm kokardı
Şimdi yara izlerimizin bıraktıkları izlerde
Temiz günleri arıyoruz
Her günümüz aynı sevinçte değil
Siyahlar kadar griler de var
Hayat yeniden gökkuşağına dönse
Gökyüzü sade maviyi bilse
Adalet çok mu kızar?

Ben çocukken her şey pembeydi
Bütün sevdiğim renklerin içlerinde pembe bâkiydi
Siyah yalnızca kalemle yazılırdı ve rengini hiç bilmezdim
Ben çocukken ağlamak da güzeldi
Ağlayınca güleceğimi de bilirdim
Gözyaşlarım tekrar güleceğimi bilse
Acılar çok mu kızar?

Önce sol gözümden sonra sağ gözümden gözyaşlarımı
Ama hep sağ yanımdan hissediyorum acıyı
Kalbi sağda olan da kalbi solda olan kadar aynı bilirmiş acıyı
Ben çocukken her şey ne de güzeldi
Çirkinlikler çok mu kıskandı güzellikleri?

Gözyaşlarımda boğuyorum gençliğimi
Bir adım bana gelse çocuk sevinçlerim
İki adım benden kaçar çocuksu neşelerim
Hayat gökkuşağını sunsa
Hak etmez miyiz ki?
Masalların sesi kısılmış
Bir varmış, bir yokmuş hiç yokmuş ki...