Ben Çok Ağladım Zamanında

senin öykünü
şiirini silip atacaklar
biliyorsun
ne efendiliğin kalacak
ne de saygınlığın
susacaklar

karnım aç
yağmur yağan sokağa en büyük ilaç
yakamdaki amonyak

şiltelerin,
şarapnel parçalarının öbür yakasından sesleniyorum
şartelleri indir bezirganbaşı
ağır, düzensiz hiç bir sözü kaldıramam artık

bütün benzetmeleri yıkan
bütün ideolojileri çürüten
fosforlu ışıklarının gecesine süzüldüğü caddenin
kısmi felçli kaldırımlarına oturmuş ağlayan
ayaküstü sevişen ucuz fahişeler gibi
kendini acındırır ifadeler atma masama

- ben çok ağladım zamanında
- kalbim çok önceleri de ışık hızında geçti
- yatay bir sevgilinin koltukaltı sıcaklığından



black_1