Ben Geceyi Seviyorum

ben geceyi özlüyorum
şiirlerimin kahramanı olduğu için...
biliyorum;
yüreğimin sesini yine yüreğim tanır
simsiyahtır gözyaşları
içerden koptuğu kadardır şiire düşen feryadı
ve ıslak ıslak düşer karanlığıma.


ben geceyi seviyorum
yalnızlığımın tek yoldaşı olduğu için...
onunla gözü kapalı konuşuyorum
anlatıyorum derdimi kendimce
duymamazlıktan geliyor
ve bana ''deli'' diyor
ben de ona ''kara'' diyorum
sonra gülüşüyoruz.


ben geceyi bekliyorum
yüklenen acıları boşaltabilmek için...
o kadar çok şey var ki
hangi birini boşaltsam da kurtulsam
ya da hangi birinden başlıyayım yazmaya
hasret rüzgarlarının kahpeliğini mi
vuslat yollarının çıkmazlığını mı?
yoksa içime sığdıramadığım o kara sevdayı mı anlatmalı?
bir yerden başlayıp boşaltmalı bu ağır yükü, ama nerden (!)



ben geceyi arıyorum
karanlığında kaybolmak için...
vazgeçiyorum gündüzümden
sizin olsun güneşli günler,
yarınlar,
zoraki tebessüm ettiğiniz o mutluluklar da sizin olsun
tozunu ben alayım
pembesi size kalsın
unutmadan;
masmavi gökyüzünü de alın
verin bana beğenmediğiniz o kara bulutları
üzerime çekeyim
gizleyeyim acıyan yanımı
kaybolayım.



ben geceyi seviyorum
kirletilmiş bir hayatı siyaha boyadığı için...
parmaklıklar arkasına itilmiş bir hayatı yaşıyorum sanki
ben umudumu kaybetmeyeceğim diye yalvardığımda
onlar umudumu tekmeleyip kilidi vuruyorlar
ben doğrulmaya çalıştıkça belimi büküyorlar
biliyorum;
hiçbir gece ölmeyeceğim
onların öldürdüğü kadar.

Polat Tek
21 Ocak 2016