Ben Gidiyorum
deniz olsam kururdum herhalde hasretinden
bu ne karmaşık bu ne korkak bir yol
bu zahmete değecek tek bir ışık bile yok
ben vazgeçtim...
al senin olsun yeryüzü,bu dağ bu orman
ben vazgeçtim.
ben gidiyorum,şehrin kalabalığına karışıp kaybolacağım.
hevesim kırıldıartık bu hayattan.
hiçbirşey tat vermez oldu
ne çok sevdiğim yağmuru seviyorum
nede denizi özler oldum
yürek kıpırtımı söndürdü cümlelerin.
kendini beğenmişliğin düşlerimi küçümsedi.
özverisiz,isteksiz ve kararsızlığından sıkıldım
ben gidiyorum
elbet seni sevecek bir başkası.
elbet beni sevecek bir başkası.
ama sen bulurmusun küçümsediğin sevgimi.
içimin kıpır kıpır olduğu zamandı.
seninle tanıştığım ilk günler
sen bilirmisin bu havayı
elinde yüreğinde aklında ne varsa
düşünmeden sadece onu düşünmeyi.
sana çıkan bütün yollarım kapandı.
elimden başka birşey gelmezki
senin yıkılmaz duvarlarınıaşamadım ben.
bu yüzden artık
gidiyorum ben.....
II
Sana çıkan bütün yolların kapalı olduğunu üzülerek görüyorum. Elimden başka bir şey gelmiyor. Duvarlarını aşamıyorum. Zaten artık canım da istemiyor... Hevesim kırıldı! Bilir misin bu duyguyu? İçinin kıpır kıpır olduğu bir zamanı hatırla. Elinde, yüreğinde, aklında ne varsa paylaşmak istediğin o anları anımsa. Vardır mutlaka öyle zamanların, değil mi? Yoksa, zaten ben çok yanlış bir yolda yürüdüm demektir! Yürek kıpırtısını söndüren cümlelerinden, egonun izin vermediği düşleri küçümseyişinden, özverisiz ve donuk hallerinden sıkıldım; gidiyorum! Hep seni sevmeye niyetli yürekler bulacağını düşünüyorsan, haklısın! Çok gönül bulursun senin durağına uğrayacak. Ancak hiçbiri seni, kendini aşmaya zorlamayacak. Son savaşçı bendim; ben de gidiyorum! Candan Ünal
I Deniz olsam kururdum herhalde hasretinden. Bu ne karmaşa; ne dolambaçlı ve korkak bir yol! Üstelik bu kadar zahmete değecek tek bir ışık bile görmezken... Ben vazgeçtim! Al senin olsun bu gökyüzü, bu dağ, bu orman.. Ben gidiyorum! Şehrin kalabalığına karışıp, insanların arasında yok olmaya gidiyorum. Sıradanlaştırıyorum bizi, beni, seni. Herkes gibiyiz artık, herkes kadar olağan.. Böyle daha iyi olmalı! Bana değilse bile, sana iyi geliyordur sanırım... Ne kadar boş olduğunu göremiyorsun bu hayatın! Sırtına aldığın yüklerin gereksizliğini anlamıyorsun. Yüreğimdekileri anlatmak ne kadar zor bilsen! Bir kadının, ruhunu böylesine temiz ortaya dökmesi kolay mı sanıyorsun? Arz ve talep meselesi elbette! Sen ne istiyorsun? Kendinden, benden, bu hayattan ne diliyorsun?
Bu şiir ç/alıntıdır.
Şaire sorduk önce benim dedi. Bir daha sorduk Esinlendim yazardan dedi...
İlgi yazarın (cANDAN üNAL) yazısını aynen yayınlıyoruz. Karar Şiirkolik üyelerinin olsun...