Ben Gizem'im

Sayfalarca yazmak istiyorum
Ama elime alınca kalemi
Dilsiz bir çocuk gibi öylece susuyorum
Siliniyor, kelime bulamıyorum
Dönünce hiç birşeyi bulamamaktan korkuyorum
Bazen acıyorum
Kendimle konuşuyorum
Kimseye göstermediğim içimdeki o küçük çocuğu salıncakta sallıyorum
Benimle konuşuyor , neler hissettiğini söylüyor
Dinliyorum onu , ben ; ben değilim sanki
Kızıyorum ona bazen
Bazen de üzülüyorum
Onun gözlerindeki aşkı görebiliyorum
Kalbindeki sızıyı
Gülümsemesine vuran o acıyı
Yine de okadar mutlu gözüküyor ki sallanırken salıncakta
Onun kahkahalarında buluyorum huzuruda
Onun tek arkadaşı benmişim ; öyle diyor
İniyoruz salıncaktan , yoruluyor
Çimlere uzanıyoruz
Yeşilin arasında o bukle bukle kömür karası saçlarıyla uzanıyor yanıma
Unutma!
Ben GİZEM'im ve ben sende gizliyim diyor usulca...