Ben Hayatta En Çok Annemi Sevdim

*
Yorgun gözlerinin altında parıldayan
Sevgi dolu bakışlarını,
Ölsem de çıkaramayacağım
Aklımdan
**
Üç yıl geçse de aradan
Paslanmış anahtarıyla
Beklemeye devam ediyor; seni,
Bu yaralı adam
***
Her hatamda bana, "Hatasız kul olmaz oğlum" derdin
Ama
Ölüm, seni tohumlarının arasına aldı
Seninle yaşayacağım geleceğin saatini,
Çaldı benden
****
Ben ise seni, o tohumların arasından çıkarabilmek için,
Hayatımı yalnızlığa devrettim,
Çok konuştum
Ama

Dinlenmedim,
Çok güldüm
Ama

Hiçbir zaman sevilmedim,
Çok mücadele ettim,

Büyük başarılara sahip oldum;
Hatasız bir kul,

Olabilmek için
*****
Hatalarımı da tebrik ettim,
Olmasaydı hatalarım
Anne,
"Yaşadığın karanlık fırtınalarla geçen 30 yılı
Nasıl anlardım ?"
Çok acı çektin,
Her türlü insanla mücadele ettin,
Yalnız bırakıp, giderken beni
Yalnızlığıyla onurlandırdın oğlunu,
Anne
******
Sen gidince değişti
Her şeyim
Kasırgaya kapılmış,
Rotasını, farkındalıklara kapatmış,
Bir gemiden ibaret