Ben Hep Tekil
Bütün aşk sözcüklerini
O gün silmiştim dilimden....
Turkuaz içinde
Durgun bir göl bırakmıştım
İrili
Ufaklı
Yaralı taş doldurmuştum yüreğine...
İçim
Kayıp...
Seneler sonra yeniden gördüm
Ne güzel
Bir kır düğününde...
Ay
Yeryüzünü tarıyordu
En ince zarifliğiyle
Yüzüne çizgiler eklenmiş
Uzaktan görünüyor
Kim bilir kimler çizdi
Hangi ince uçlu kalemle...
Aynı kibrit çakış
Aynı sigara yakış
Dumanı içine çekiş
Bambaşka...
Göz göze geldik birden
Gölü bulandı
Duruldu
Bulandı....
Hayat ne istediyse
Verememiştik
Doyuramamıştık
Bizden yana
Aç........
O
Yine yalnız...
Ben
Hep
Tekil....
Hayat ne istediyse Verememiştik Doyuramamıştık Bizden yana Aç........
yüreğinize saglık tebkler....
sevgi böyle olmalıydı eğer yaşansaydı (anladığım kadarıyla yaşanmamaış) geçmiş insanı böylemi duygulandırır harika bir şiir olmuş teşekkür ederim paylaşım için saygılar
"Bütün aşk sözcüklerini silmiştim dilimden...." inadına silinememiş, format bile atılmış olsa da hala bellekte izi kalmış...
"Yaralı taş doldurmuştum yüreğine..." Belki taşın da yaralısı vardır amma esasında yaaralı olan yürek, basılan ise taş olmalıydı...
"İçim Kayıp..." tesadüfende bulunmuş ya kayıp...
"Ay Yeryüzünü tarıyordu En ince zarifliğiyle" ay bunu yapar ve biz şairlerde yazmaktan usanmayız.
"Kibrit-Sigara-Duman" Sevgili-Seven ve yanan
Araya Kader girdi, keder kaldı geriye ...
Hoşça bir şiir tebrik ediyor, nice güzelliklere diyorum....
içim kayıp bulsam ayıp