Ben Hiç

eteklerimi kıyılardan toplayıp uykuya açılma vakti şimdi yavaşça
hayalini rüyalarıma dağıtmanın , seninle kurak toprakları sular gibi
oysa balıklar susuz yüzer düşlerimde , kuşlar kanatsız uçar
bütün yarımları alıp yanına , cennete uyanmanın vakti sevginle

ben hiç sesli şarkı söylemedim ki !
beraber yüzmedim aşkla , denizin koynunda !
yalnız attım ç/akıl taşlarımı , acıdan köpüren suların yüzüne
öfkemi tuttum , özlemlerimi erittim bir yunusun gülüşünde

ben rüzgarla konuştum en çok yokluğunda
savurdu beni , duygularını saklayacak bir tepesi olmayan çöllerde
üşüdü ç/akıl taşlarım , eritti güneş buzlaşmış benliğimi
üşüdükçe yandım , seni aradım elifini unutmuş dizelerde

ben başlangıcı olmayan noktalarda kaybettim senliğimi
yıllardan ve sayılardan evler yaptım , görünmesin diye sensiz zamanlar
ağaç yapraklarından etek , çiçeklerden taç giydirdim sebepsiz çıplaklığıma
en günah bekleyişlerden arındırdım yalansız sevgileri , kir sokmadım yürek evime

bir mazeret aramadım sensizliğime
karalar bağlamadım kırkikindilerde
güneşe dert yanmadım ikindi gülüşlerinde
geç kalmış saymadım kendimi , yolların bittiği yerde

ben sonu olmayan noktalarda buldum sana dair her şeyi
üç nokta koydum göğün ortasındaki kitabeye
göğün her sayfasında seni okudum , çevirdim bir bir sayfaları
başlangıcı ve sonu olmayan zamanlar dile geldi seninle

zamanı soydum hayallerimden
telaşlarımı yıkadım kader suyuyla
kaza süsü verilmiş sevgileri atıp kenara
kıyama durdum aşkın huzurunda

ben hiç...