Ben İdim

Ay ışığın söndü karanlıkta kaldın

Yıldız gibi seni aydınlatan ben idim

Ey kıymet bilmez vicdansız kadın!

Gönlünden kayan yıldız ben idim

Ne sesin geldi ne de bana ulaştın

Papatyaların kokusuna bulaştın

İlkbaharın dallarında çiçekler açtın

Dalından düşen yaprak ben idim

İnler dururum dertli sazın gibi

Ne kara kışta geldin ne yazın gibi

Bilir idin beni yar tıpkı adın gibi

Gözlerindeki yabancı ben idim

Düştüm kirpiklerinin ince telinden

Korkarım sensizliğin beterinden

Sildin adımı kaderin defterinden

Oysa alnına yazılı isim ben idim

Düşer mi yolum gönül yoluna?

Yalnızlığımı almış iken koynuma

Bırakıp giden Leyla'nın uğruna

Çöllerde mecnun olan ben idim

Ne geç geldin ne de gittin erken

Akrepten yelkovan geçer iken

Tutuşmuş gönlümde üşür iken

Aşkın narında yanan ben idim

Acıtır iken ruhumu binbir gerçek

Benim en sevdiğim yalan sen idin

Giderken, gözlerimden elini çek

Geride gözü yaşlı kalan ben idim