Ben İmkansızlar

Ağlamayı seviyordun sen en çok
Ben de senin hüznünü
Huzur buluyordum yaşlarında
Temizliyordu kanayan yaralarımı
Unutuyorum anılarımı

Bazen anlatıyordun sadece
Hiç susmayacaksın sanıyor sıkılıyordum
Korkuyordum ama sessizlikten
Hep başka şeyler soruyordum
Sen anlatırken

Hiç gülmezdin aslında sen
Ama gülümserdin
Bir inciye rastlama anı gibi eşsiz
Uzun uykularımda
Bazen sadece rüyalarıma daldığımda rastladığım

Yağmur yağdığında da kimi zaman
Şarkı söylerdin gök kuşağıyla
Belki de şarkı söylediğinde renklenirdi dünyam
Emin olamazdım sen varken
Ben melodide gezinirken

Sıcaktı hep ellerin
Gözlerinden biraz soğuk
Bilirdim ellerini
Ama bakamazdım ateşe
Senin kadar sevemedim belki de

Aşk gibiydin sen
Bense hiç aşık olmadım sana
Belki en cesur anlarımda...
Ama sen yarınlar biriktirirken umutlarında
Ben imkansızlar

Örülürken hayatlarımızın içi
Vazgeçtin sonra bir zaman
Ya son nefesindi ya da bir önceki
Ben de vazgeçtim olmazlardan
Ya senden sonraydı ya da senleydi